Trotser dan Trots

Jeetje zeg, wat kan je soms uitgedaagd worden in het leven. Het werd vandaag een heel avontuur en dat zag ik niet aankomen.

Ik ben eigenlijk best wel een huismus en ik zag altijd veel beren op mijn weg dus ondernam niet vaak iets zonder iemand anders. Maar ja, met kinderen gaat dat vaak toch iets anders zeker in de vakantie.

Nadat mijn man weer was gaan werken en mijn oudste weer terug was van het logeren bij opa&oma vond ik het wel tijd voor mezelf om alleen opstap te gaan met de kids.

Vanmorgen dacht ik, ik probeer toch nog iemand mee te nemen want ik vond het opeens mega lullig dat Lukas dan alleen moest spelen omdat ik bij Lieke moest blijven.

Maar het universum had een ander plan e die gene kon dus niet. Eenmaal ontbeten werd het toch wel tijd om te vertrekken. Aangezien Lukas zijn enthousiasme niet meer onder controle kon houden.

Aangekomen bij de schuur zakte de moed mij nog verder in de schoenen. Voordat ik bij mijn fiets kon moest de halve schuur leeg. Ajah fijn oké het moet maar en toen bleek dat de twee fietszitje bij mijn man op de fiets zaten, Great ook dat nog!

Zwaar geïrriteerd belde ik mijn man al op en hij zei owh dat wilde ik nog doen maar niet meer aangedacht. Mooie, voel nog verder geïrriteerd want hij wist het. Goed fietsen uit de schuur en het voorzitje was er zo af, nou oké als het zo makkelijk gaat overleef ik het wel weer. Ha nou NOT, ik moest iets los draaien maar aangezien ik al nooit de dop van een fles af krijg als mijn man die dicht gedaan heeft. Ging dit hem niet worden, nog even videobellen met de man die denkt dat ik Poppey ben. Maar ik voelde mijn frequentie steeds verder onder het nul punt zakken.

Goed, even zitten Dyonne en ademhalen. Lukas er al een beetje op voorbereiden dat het hem niet ging worden. Alleen dat koppie al brak mijn hart. Nog een keer proberen maar helaas. Daar kwamen de tranen en de negatieve gedachten. Ik ging weer zitten en liet de tranen even toe.

De negatieve gedachten kon ik snel omzetten want ik kreeg een dikke knuffel van Lukas “gaat het mam? Had je maar een rijbewijs hé mam.”.

Toen dacht ik ja, zo wil ik ook niet dat mijn kinderen met uitdagingen omgaan. Dus ik zei tegen Lukas durf jij te fietsen, het is best wel ver.
“Owh maar mama dat kan ik wel, ik wil wel zelf fietsen”. Oké, kunnen we dan wat afspraken maken want mama vind het best wel spannend zo’n lang stuk in het drukke verkeer. Afspraken gemaakt en daar gingen we.

De eerste drinken pauze zou rond de moestuin zijn. Sommige stukjes ging hij lopen en soms verbaaste ik mij hoe hij alweer gegroeid is. So far, so good even een slokje drinken en weer verder. Door de weilanden op naar de drukke autowegen met fietspad ernaast.

Druk stuk oversteken en weer door met af en toe blijf aan de kant maar hij fietste keurig voor mij. Soms moest hij een stukje terug omdat hij niet hoorde dat hij links moest of ging hij lopen omdat hij wat moe was geworden van een stuk omhoog fietsen.

En ik bleef maar als een trotse moeder roepen hoe geconcentreerd hij aan het fietsen was en dat ik trots op hem ben dat hij zo’n stuk aan het fietsen is.

Toen kreeg ik terug “mam, ik ben ook trots op mezelf en op jou!”. Smelt, brok in mijn keel. Hoe mooi dat dit mag gebeuren! Toen zei mijn telefoon over zoveel meter bent u op bestemming. Dus ik “Lukas, ruik je het al. We zijn er bijna! Er reed nog iemand voorbij die Lukas een compleet gaf waarop ik zei” ja, wat een kanjer hé!”.

Fietsen in de fietsenstalling waar Lukas nog viel maar heel dapper zei” gaat goed, ik ben sterk ik kan dit!”. Dikke high five En knufflen met elkaar en toen konden we de ballenbak in.

Google maps gaf aan dat het 24 min. fietsen was maar met korte beentjes deden we er iets langer over. Wat absoluut niks uitmaakt want hier zit een mega trotse mama. Niet alleen trots op haar zoon maar ook op zichzelf.

We hebben ons zelf dan ook goed beloond met appelsap en appeltaart en we gaan nu een ijsje halen!

Geniet van het leven, verander het als je niet gelukkig word van wat je doet. Jouw leven, jouw regels en jouw keuze of je het leeft zoals jij het wil of leeft zoals andere het willen.

Het leven is te kort om in angst te blijven leven. Leef je eigen leven!

In liefde x Dyonne