Holly is geboren op Kreta en helaas als pup daar door iemand mishandeld. Ze is daarna opgevangen bij de Certan Animal Welfare Group. Holly was toen een halfjaar oud. Ze is daar goed verzorgd en toen zij een jaar oud was, is ze met mij (Dyonne) mee teruggereisd naar Nederland. In Nederland heeft Holly bij twee verschillende gastouders gewoond voordat ik haar echte en laatste baasje werd.
Holly en ik hebben elkaar ontmoet via mijn buitenlandstage bij de CAWG op Kreta in Malia. Ik was de eerste waarvoor Holly niet echt bang was. Ze blafte heel hard tegen iedereen maar bij mij amper. De muts was ook een keer ontsnapt toen ik haar ging uitlaten en onder het hek van het asiel door gekropen. Door die actie verwondde ze zich aan haar poten en omdat we vanaf het begin al goed met elkaar konden opschieten heb ik er toen voor gezorgd dat ze netjes haar eten op at want dat ging wat lastig met een lampenkap op. In de 10 weken dat ik op Kreta was werd onze band steeds sterker en sterker.
Uiteindelijk mocht Holly naar Nederland zodat ze daar op de adoptielijst kon komen. Omdat alle honden die weg gaan uit Kreta officieel een “baas” moeten hebben mocht ze dus met mij mee terug naar Nederland.
Zo gezegd, zo gedaan en zo kwam ik dus met Holly aan in Nederland. Op het vliegveld in Nederland moest ik Holly weer aan iemand meegeven en zo kwam Holly een paar uur later aan bij haar 1ste gastouder.
Vanaf het moment dat Holly Schiphol verliet heb ik alles in de strijd gegooid om Holly te kunnen adopteren. Mijn vader had ik gelukkig al om. Dit kwam omdat mijn ouders twee weken op vakantie kwamen om te zien wat ik aan het doen was. Mijn vader had Holly daar al ontmoet en zag hoe goed onze band was. Mijn moeder was een ander verhaal en daar begon het avontuur! Lang verhaal kort: ik ging met mijn moeder naar de reünie van Mirtos (ook een organisatie voor het opvangen van mishandelde dieren op Kreta).
Holly zou daar ook zijn. Al gauw zag ik Holly, maar ze was heel bang en klein hondje geworden.
Toen ik een paar keer floot herkende Holly mij meteen, ze
was erg blij mij te zien, haar staart ging dan ook wild heen en weer en ze ging
gelijk tussen mijn benen zitten.
Op de reünie werd Holly overgedragen van de ene gastouder naar de andere.
Inmiddels had ik al kennis gemaakt met Holly haar nieuwe baasjes en ik had maar
één doel en daar ging ik voor! Hier moest ik wel erg mijn best voor doen om
mijn moeder te overtuigen dat Holly en ik voorbestemd waren! Bijna elke dag
liet ik foto’s en filmpjes zien. Ik heb denk ik van alles beloofd, toegezegd en
vooral haar het beeld van de reünie (dat Holly tussen mijn benen ging zitten)
wel 1000x laten herinneren.
Mijn inzet werd beloond en Holly kwam denk ik niet heel veel weken later bij
mijn ouders thuis om te kijken hoe Holly was en wat ze deed bij de kat.
Natuurlijk deed Holly helemaal niks, zo braaf als ze was. Een paar weken later
mocht Holly voor vier weken logeren als proef om te kijken hoe ik het deed en
hoe Holly zou reageren op alles. Vanaf dat moment vond ik dat er geen weg meer
terug was voor Holly en is ze lekker bij mij gebleven!
Na ongeveer een halfjaar ontdekte ik dat Holly ziek was en niet zo’n beetje
ook. Ze had Leishmania (Google maar eens). Ondanks de nare ziekte ging het heel
lang goed met haar. Tot ze in oktober 2016 heel sloom en futloos werd. Bij de
dierenarts bleek haar urinewaarde te hoog en uiteindelijk bleek bij een
gespecialiseerde dierenarts door middel van een echo dat haar blaas vol met
nierstenen zat. Waarschijnlijk bijwerkingen van de medicatie die ze kreeg om
het Leishmania beestje in slaap te houden. Operatie was mogelijk maar het was
alleen maar uitstel van een paar maanden.
We hebben toen met pijn in ons hart Holly
op 10 oktober 2016 laten gaan.
Holly en ik hebben hele mooie avonturen mogen bleven. Zo ging ze elke keer mee
naar Baarle-Nassau voor mijn stage bij Stichting de Ezelshoeve en was ze bij
mijn diploma uitreiking van het MBO. Ook was ze gelijk heel lief en trouw naar
Daniël (mijn man) bij hun eerste ontmoeting en zo wist ik dat het goed zat
tussen Daniël en mij.
Zo kwam het dat Holly ook bij de geboorte van onze zoon Lukas was, heeft ze
onze ringen gedragen bij ons huwelijk en ben ik voor altijd heel dankbaar dat
zij op mijn pad gekomen is.
In 2020 heb ik een reading gedaan en daar kwam Holly bijna gelijk tevoorschijn.
Ze stelde zich voor als de Vagebond (van Lady & de Vagebond) maar dan de
vrouwelijke versie.
Daar vertelde ze mij dat ik mij wat minder druk moest maken hoe mensen over mij
denken of wat zij van mij vinden. Ik moest meer zoals zij zijn. Het kon Holly
niks schelen wat de straat of anderen van haar
dachten of vonden, ze liet heel goed merken
wanneer ze je leuk vond of niet.
Ook vertelde ze dat ze het niet erg vond als we ooit weer een hond zouden
nemen. Alleen moest ik mij goed beseffen dat de band die Holly en ik hadden,
niet hetzelfde zal zijn als bij een nieuwe hond. Holly was er namelijk voor mij
en de volgende hond zal er voor onze kinderen zijn, zoals Holly er voor mij
was. Ze was mijn leider en mijn levende gids hier op aarde. Nu mag ik zelf het
leiderschap oppakken
en mijn eigen roedel leiden.
Voor altijd samen!
I haven’t left you, not really.
My spirit is everywhere but especially with you!
Holly
