Ik hou van jou, ik hou van mij

Vandaag vieren we feest en sta ik bewust even stil bij onze grote dag, 7 jaar geleden.

Wauw, alweer 7 jaar geleden zeiden we volmondig “ja” tegen elkaar. Wat een dag en wat een reis hebben we sindsdien afgelegd. We zijn verhuisd, hebben we een prachtige dochter gekregen, Lukas is een grote stoere jongen en onze hond Lina heeft ons gezin compleet gemaakt.

Maar ook onze persoonlijke ontwikkeling heeft niet stilgestaan, en ik wil het graag in dit blog hebben over mijn eigen ontwikkeling.

Zeven jaar geleden gaven we elkaar het ja-woord, maar er gebeurde iets wat een lange tijd aan mij knaagde. Ik begreep er niets van en was zelfs boos op onze trouwambtenaar.

Ze sprak namelijk op onze grote dag de volgende woorden uit: “Je kunt pas van een ander houden als je van jezelf houdt.” Een hele lange tijd vond ik dat dit niet klopte. Ik houd namelijk zielsveel van hem, met deze man wil ik oud worden, en nu zegt zij doodleuk dat ik niet van hem houd omdat ik niet van mezelf houd.

En dat was het, ik hield niet van mezelf.

De jaren daarna heeft mij dit echt beziggehouden en ik vroeg mij steeds meer af waarom dit mij zo raakte. Ik voelde mij onzeker in de liefde die ik ontving, omdat ik immers niet van mezelf hield. Daardoor vond ik ook dat ik de liefde van anderen niet verdiende.

Totdat ik deelnam aan een persoonlijk ontwikkelingstraject en leerde over de drempels die ik moest overwinnen en de missie waarvoor ik hier gekomen ben. Ik leerde mezelf in de spiegel aan te kijken en alles op te noemen wat ik op dat moment leuk vond aan mezelf. Ik leerde om rustig adem te blijven halen, het onbewuste bewust te maken en patronen te doorbreken. Ik besefte dat mijn gedachten en gevoelens niet per se van mij waren, dat mijn ego misschien hard schreeuwde, maar dat ik mocht luisteren naar dat zachte fluisterende stemmetje dat liefdevol tot mij sprak.

Ik ben op deze wereld gekomen om verbindingen te maken met anderen en daarin tot een hoogtepunt te komen. Dit draait niet zozeer op het gebied van seks, maar om diepgang te vinden in die verbinding, zodat ik veel meer informatie kan ontdekken binnen die verbinding.

Om een diepe verbinding te maken is ook kwetsbaarheid nodig, maar hier in kan je ook weer gemakkelijker gekwetst worden. Het stukje eigenwaarde blijkt een enorme drempel te zijn waar ik steeds tegenaan loop, omdat die kwetsbaarheid soms misbruikt werd of niet werd geaccepteerd. Zo zei een lerares tijdens mijn diploma-uitreiking: “O, je gaat toch niet weer huilen?” Vroeger begreep ik dan ook niet hoe het kwam dat ik vaak moest huilen, maar inmiddels heb ik geleerd dat huilen voor mij een manier is om los te laten, ontlading van de gevoeligheid in mij. Die kwetsbaarheid hoort bij mij en begin ik steeds weer meer te omarmen.

Maar het is een behoorlijke les geweest om te leren vertrouwen dat het aan anderen ligt en dat zij niet goed kunnen omgaan met mijn kwetsbaarheid. Er was ook een moment waarop een aantal mensen mijn vader aanspraken over iets waar ze zich zorgen over maakten bij mij, maar ze wilden het niet rechtstreeks tegen mij zeggen omdat ze bang waren dat ik zou gaan huilen.

En dan is er ook nog die trouwambtenaar die zei: “Je kunt pas van een ander houden als je van jezelf houdt.” Ja, die woorden raakten mij diep, maar er zit ook een prachtige les in. Ik begrijp nu dat ze helemaal gelijk had.

Die zin die de trouwambtenaar gebruikte, komt voort uit het liedje van Harry Jekkers – “Ik hou van mij”. “Want wie van zichzelf houdt, geeft pas echt iets kostbaars als zij ‘ik hou van jou’ tegen een ander zegt.”

We mogen ons echt gaan beseffen dat we hier niet op aarde zijn om afhankelijk te zijn van de liefde van anderen. We zijn hier om onszelf onvoorwaardelijke liefde te geven. Ons doel is om zelfliefde te ontwikkelen en onszelf te waarderen, ongeacht de mening of liefde van anderen. We hebben de kracht en verantwoordelijkheid om voor onszelf te zorgen, onze eigen waarde te erkennen en onszelf te omringen met liefde en positiviteit.

We mogen niet toestaan dat ons geluk afhankelijk is van anderen. Wij zijn de bron van onze eigen liefde en vervulling. Elke dag geven we onszelf de liefde die we verdienen, en laten we onszelf stralen met zelfvertrouwen en eigenliefde. We zijn waardevol, geliefd en hier om onszelf vol liefde te omarmen.

“Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen. Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen. Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan!”

Geef jij jezelf toestemming om van jezelf te houden, met alles wat je hebt en wat je niet hebt, je leuke kanten en minder leuke kanten, je schaduwkanten en liefdevolle kanten?

Wil jij ook ontdekken of jij een nieuwetijdskind bent? Doe dan mee met de week van het nieuwetijdskind van 5 tot en met 9 juni. Op woensdag 7 juni vertel ik mij verhaal en neem ik jullie mee in het verbindend moederschap.

Meld je hier aan: https://www.pennycharlene.nl/gratis-challenge