Hip Hip Hooray

Ik zou nu moeten slapen maar ik lig te denken aan 4 jaar terug toen mijn vliezen rond half 2 ‘s nachts braken, ik stapte net in bed en wilde gaan liggen toen ik *knak* hoorde. Ook Daan hoorde het, ik ging weer uit bed en toen stroomde er allemaal water langs mijn benen. Geschokt maar ook met blijdschap keken we elkaar lachend aan, “we gaan eindelijk onze dochter ontmoeten!”.

De verloskundige en de Doula waren net weg gegaan. We hoopte zo dat het gerommel na het strippen die ochtend in het ziekenhuis zou doorzetten maar het mocht nog niet zo zijn. Dus nam ik die avond laat nog een douche en de rest ging op huis aan.

De verloskundige en de Doula waren bijna thuis en toen belde we ze dat ze weer terug konden komen want met het breken van mijn vliezen kwamen ook de weeën snel opgang.

Gelukkig stond het bevalbad al klaar en kon ik daar in gaan zitten want opeens had de kleine meid (na een week extra in mijn buik te hebben gezeten) haast. Ik kreeg amper de tijd om op adem te komen, de weeën volgde elkaar in rap tempo op en vaak had ik maar 20 seconden om mij voor te breiden op de volgde wee. Lieke is dan ook 2 uur later na het breken van mijn vliezen geboren.

Wat had ze een haast en nog steeds ze heeft de haast. Met 6 maanden stond ze met 8 mnd liep ze en nu is ze gewoon alweer 4 jaar, 4 jaar!

Hoe dan?

En dan hebben we nog wel een paar soort van slowmotion jaren gehad want enkele maanden naar haar geboorte ging de wereld op slot. Maar toch heb ik blijkbaar ergens 4x met mijn ogen geknipperd.

Ik hoopte dat ik er wel van geleerd zo hebben met Lukas om dit niet nog eens te doen maar helaas niet gelukt en cliché maar waar de tijd is voorbij gevlogen.

Ik heb van deze reis wel meer kunnen genieten en dan vooral meer genieten van de kleine dingen, van o.a. Lukas & Lieke en van ons 4tjes samen.

En het is natuurlijk ook hartstikke leuk om Lieke zo te zien groeien, te zien ontwikkelen, te zien lachen, maar ik kan nu ook lekker met haar kletsen & zingen, mag ik knuffels & kusjes ontvangen, maar het is ook fijn om haar te kunnen helpen en om haar vervolgens te horen zeggen “nee, kan ik zelfff”

En krijgen we een extra trots gevoel als we horen op het eindgesprek van de juffies van de peuterspeelzaal dat Lieke zo’n fijn kind is.

Wisten wij natuurlijk allang maar fijn om te horen en te zien dat Lieke zich daar veilig voelde, graag heen ging en daar ook ontwikkelingen heeft laten zien maar ook echt werd gezien.

En nu breekt er een nieuw hoofdstuk aan. Geen peuter meer, geen peuterspeelzaal meer maar een echte kleuter die heel graag naar de kleuterklas wil.

De wendagen vond ze op de eerste dag na helemaal leuk. De eerste dag was fijn maar ook spannend en het besef dat za mama opeens kon gaan missen. Maar de rest van de week horen we haar allemaal liedjes zingen die ze in die paar dagen al geleerd heeft.

Op het moment van schrijven is inmiddels de tijd (03:37u) aangebroken dat 4 jaar geleden de wereld er een lief klein meisje bij kreeg en wij een lieve dochter en zusje.

Een lieve ondeugende meisje die graag nog groter wilt zijn maar deze mama ziet haar nog heel even, heel even maar nog als haar kleine lieve ondeugende meisje.

Gefeliciteerd lieverd, ik hou van jou en papa & Lukas ook 💖 dikke knuffel en kus van ons, Lina, Dusty en de kippies 😘