Dagboek: De Liefdevolle Verbinding

Lieve Holly,

Wat een ontzettend intense week was het, maar ook zo ontzettend waardevol. Een paar weken geleden werd ik door mijn coach/mentor in het diepe gegooid met een challenge over “de week van het nieuwetijdskind”. In die challenge mocht ik ook een uur de deelnemers meenemen in mijn verhaal, ervaring en kennis. Het was mega spannend, maar ook nodig dat iemand mij even bij de hand pakte en hier doorheen trok.

En dat deed ze zeker. Ik ben zeker anderhalve week bezig geweest voordat de challenge begon met het opzetten van mijn website en aanbod. Toen ik een kleine stap zette om mijn prijs te verhogen, kwam zij weer met een grotere stap en had ik opeens een traject van 6 weken en een VIP-traject staan. De nachten waren kort, want als het linksom niet soepel ging, ging ik rechtsom, maar dat kostte vaak weer meer tijd.

Tijdens de week van de challenge had ik op maandag, dinsdag en vrijdag de taak om de chat in de gaten te houden en iedereen zo goed mogelijk antwoord te geven op de gestelde vragen. Achteraf gezien was het vrij intensief, maar het was ook goed voor mijn eigenwaarde om te zien dat ik echt wel wat kennis heb. Op woensdag mocht ik zelf mijn verhaal delen. Dit was behoorlijk spannend, maar het was ook iets waar ik doorheen moest gaan. Het was super waardevol, maar ook heel kwetsbaar.

Op donderdag mocht ik naar een retreat voor mezelf, dus dat was op zich wel even fijn, maar ook weer heel intensief. Eigenwaarde en zelfliefde speelden een grote rol. Er waren veel tranen, veel puzzelstukjes die weer op hun plek mochten vallen, veel gevoelens en delen, want dat is helend. Mijn eigen plek innemen en leren wat ik werkelijk wil en wat mij weerhoudt om mijn eigen leven te leiden. Het was heel kwetsbaar en tegelijkertijd zo ontzettend waardevol.

Dit past allemaal goed bij de jaarenergie waar ik nu inzet, namelijk de energie van de 13, de dood. Dan bedoel ik niet de fysieke dood, maar het einde van iets, want alleen wanneer er iets eindigt, kan er iets nieuws ontstaan. Dat is precies de intentie die ik aan het begin van het jaar heb gezet. Mijn intentie is om mijn oude ik (met dankbaarheid) los te laten, zodat mijn nieuwe ik kan opstaan in liefde, licht, vertrouwen en eigenwaarde.

In mijn jaarhoroscoop voor juni staat “de Toren”, die zegt: “Er komt iets op je pad van buitenaf, waardoor je helderheid krijgt. Je denkt ‘en nu doe ik het!’. Ga ervoor! Laat je perfectionisme los!”. Op de tarotkaart “de Toren” is duidelijk te zien dat er twee mensen van de toren vallen. Eén persoon heeft nog de kroon op en is in het blauw gekleed, en valt naar beneden. Aan de andere kant van de Toren valt een persoon zonder kroon en met een rode cape om, met allemaal prana druppels (levensenergie) om zich heen. Degene met het blauw valt met het ego naar beneden, terwijl degene met de rode cape durft de sprong te wagen en alles los te laten.

Op donderdagavond lag ik in mijn bed en vielen er nog meer puzzelstukjes op hun plek. Ik ben al een tijd min of meer op zoek naar een passende naam waarin het moederschap en de liefde voor dieren samenkomen, omdat ik het fantastisch vind om op zielsniveau contact te maken met dieren. Mijn band met Holly is na haar overlijden in 2016 steeds sterker geworden. En opeens kwam het binnen, recht in mijn hart, maar het staat ook letterlijk onder mijn logo (een aantal jaar geleden daar geplaatst door een goede vriendin omdat we even niets anders wisten). Namelijk ‘liefdevolle verbinding’, en dan de liefdevolle verbinding met jezelf, de liefdevolle verbinding met je kinderen, de liefdevolle verbinding met anderen en de liefdevolle verbinding met je… (huis)dier.

Het betekent niet dat ik nu weer iets anders ga doen, want ik wil echt (zoals mijn coach/mentor zo mooi zegt) “met de handen in de klei”. Maar ik ga wel de focus verleggen van het moederschap naar het vrouwelijke in onszelf. Jij mag jezelf op de eerste plaats zetten, omdat je het waard bent, maar ook om het juiste voorbeeld aan je kinderen en de wereld door te geven. Bewustwording is de eerste stap en in actie komen is de tweede. Onze eigenwaarde en zelfliefde mogen omhoog en het besef dat we zelf verantwoordelijk zijn voor het leven dat we leiden, maar ook dat wanneer we getriggerd worden, wijzelf verantwoordelijkheid mogen nemen voor de irritatie, frustratie, enzovoort. Wanneer je naar binnen keert en onderzoekt wat die irritatie over jou zegt, kun je kijken naar wat jij nodig hebt en wat er gezien wil worden in jou. Je kinderen hoeven dit niet voor jou op te lossen, jij mag er zelf mee aan de slag gaan.

We zijn vaak onbewust geneigd om van ons kind te vragen rekening te houden met waar jij je aan irriteert of waar jij last van hebt, maar dat is niet wat je kind nodig heeft. Wanneer de irritatie er niet meer is, kun je altijd kijken naar wat je kind te leren heeft, want ook een kind heeft grenzen nodig. Wanneer het lukt om jouw irritatie en de grenzen van je kind los te koppelen van elkaar, ben je oprecht en bewust aan het opvoeden. Makkelijk? Nee, maar zeker de moeite waard! Het bewust worden dat er iets in jou wordt aangeraakt en dat jij het zelf mag oplossen, is heel waardevol. Jezelf daarin liefde geven en jouw eigenwaarde inzien is de kracht die wij als vrouwen, maar ook als moeders, mogen ervaren.

Hoe gek het ook klinkt, maar de vrijdag na de laatste live sessie voelde ik dat er een deel van mij afstierf. Ik voelde enorm veel pijn en brak echt in tranen uit. Het voelde alsof ik van die Toren was gesprongen met een rode cape om, vol vertrouwen loslatend. Ik moest denken aan het nummer van Irma Dee – “Als ik val”, dat ik de dag ervoor hoorde tijdens het retreat:

“Want als ik val wil ik vertrouwen
Dat ik zal landen
Want als ik val wil ik vertrouwen
Op eeuwige handen

De wereld is groot
En ik voel me te klein
Dus ik vlieg en ik ren
Want ik moet iemand zijn
Moet iemand zijn

Bang voor de stilte
De druk van de dag
Voor alles en niets
Voor wat er wordt verwacht
Van mij verwacht

De mensen, ik voel dat ze denken
Ze kijken, ze praten
Ik voel me verlaten
En al is er geen reden
Ze spoken door mijn hoofd

En is dit nu het leven, ik mis de momenten van rust
De vrijheid, de ruimte, de kracht en de liefde
Van waar ik in geloof Want als ik val wil ik vertrouwen
Dat ik zal landen
Want als ik val wil ik vertrouwen
Op eeuwige handen”

Ik ben dankbaar voor alles wat ik de afgelopen jaren heb mogen leren, maar vooral ook de afgelopen weken. Ik ben dankbaar dat ik vrijdagmiddag alles kon loslaten en kon genieten van een onbewust prachtig gepland weekend. Mijn beste mede moeder vriendin kwam mij ophalen en bij haar kon ik mijn hart luchten zonder oordelen te voelen. Daarna gingen we samen naar mijn beste vriendin om daar te genieten van een weekend zonder onze eigen kinderen. Eenmaal daar voelde ik ook dat ik alles kon loslaten en kon genieten van de vrouw die ik ben en kon zien hoe deze vrouw in de loop der tijd is gegroeid en veranderd, en ik begin haar steeds meer te waarderen en haar de liefde te geven die ze verdient.

En hoe gaaf is het dat deze vrouw, ik dus, nu gewoon een 6 weken durend traject heeft voor mede-moeders die op zoek zijn naar hun vrouwelijke ik, te midden van de chaos van het moederschap. Op zoek naar zelfliefde, innerlijke rust, ademhalen en liefdevolle verbindingen.

Wil je meer weten over het traject ‘De Liefdevolle Verbinding’? Neem dan vooral een kijkje op https://www.dyonneholly.nl/verbindend-moederschap/.